Santiago de Chile

Aangekomen in dit lang gestrekte land komen we aan in Santiago. Deze stad ligt midden tussen de hoge bergen van de Andes. Ooit moet je vanuit het midden van de stad de witte besneeuwde toppen hebben kunnen zien, maar zoals in de meeste geïndustrialiseerde steden zorgt de smog die boven deze stad hangt dat deze bergtoppen verborgen blijven. Veelvuldig gewaarschuwd over zakkenrollers en diefstal dus we laten onze camera, iPhone en dikke portemonnee maar thuis. We flaneren door park Forestral waar veelvuldig wordt gefloten, gezoen en geflirt. Is dit het stereotype Latijns Amerika? Donkere ogen, zwarte lange steile haren, rood-roze lipstick, ronde voluptueuze billen, hoge hakken, stretch spijkerbroeken, korte taillebroekjes, vetrolletjes hier en daar, shirtjes strak en kort, een niets verhullende stretch spijkerstoffen cat-suit, wuivende kipfiletjes en een mooie lach. De Santiago dames zijn aanwezig en ze doen lekker wat ze willen, of het nu past of niet. De Santiago man is anders, minder typisch maar over het algemeen relatief netjes gekleed, gelikte schoenen, nette broek, gekamde glanzend donkere haren, soms een tikkie ordinair. Vooral grote donkere ogen die naar ongegeneerd alles lijken te mogen kijken.

Cerro San Cristobal

Het stof en de hitte begeleiden ons op de toch naar de top van deze heuvel die naast het centrum van de stad ligt. Cerro San Cristobal, met op de top het grote witte standbeeld van de maagd Maria. Terwijl het stofpad omhoog draait stijgt de hitte en het straatgeluiden uit het centrum van de stad op. De meeste geluiden verstommen op een paar vogels en een toeterende vrachtwagen na. Iedere stap maakt je mond nog droger. Maar het uitzicht over het maagdelijke beeld van Maria, met haar armen open, uitkijkend over de stad Santiago, omringt door de pieken van de Andes is prachtig. Sommigen met sneeuwkappen, de anderen amper zichtbaar door de heiige lucht die ontstaat door de hitte, het stof en vooral de smog die ook deze wereldstad produceert. Een indrukwekkend beeld van een typische Latijns-Amerikaanse wereldstad.

 

Onder ons ligt La Chascona. Eén van Pablo Neruda’s huizen die we gister hebben bezocht. Pablo Neruda, Chili’s meest gelauwerde dichter. Zo romantisch als alleen een Latino kan zijn. Amor, deseo, passion. Het huis is een samenraapsel van allerlei kunstobjecten. Een bizarre mengelmoes van verzamelde gekleurde Mexicaanse wijnglazen, Italiaanse tafeltjes, Europees servies en zelfs schilderijen van de Mexicaan Diego Rivera. De historische waarde, de start van de eerste protesten na de geweldadige coupe van Pinochet in 1973, ontstonden allen onder de bezielende leiding van zijn vrienden en vooral zijn vrouw.

Leukste plekken van Santiago

Park Forestral.

Eerder al beschreven dat dit het park is waar het voor de jonge mensen te doen is. Verliefde stelletjes liggen te dromen of te kussen op het gras. Theatershows voor jonge kinderen, primitieve aardse dansen, aerobics klasjes, fietsen, hardlopen, flaneren en je vrienden ontmoeten daar gaat het hier om. Het park is ongeveer 2 kilometer lang en is aangelegd in Franse stijl. In het midden bevindt zich het museum voor schone kunsten. Het park eist zijn plek op tussen de drukke straten met meedogenloos veel autoverkeer. Midden in de stad, midden in het autoverkeer lijk je alle drukte hier even te vergeten.

Cerro Santa Lucia

We lopen door het parkje aan de voet van de Cerro Santa Lucia en manoeuvreren ons door de vele mensen die hier zitten, liggen, kletsen, kaarten, biertjes drinken en marihuana roken. De traptreden van kinderkopjes voeren ons langs diverse gebouwtjes, torentjes, kerkjes, een monument voor de Illuminating Ideas uit Santiago. Een ode en podium voor deze ideeën door het Nederlandse Philips. Dit park te midden van de chaos in het centrum was vroeger niet meer dan een rotserige heuvel. Niet onopgemerkt gebleven door Charles Darwin die tijdens zijn omzwervingen en koers richting de Galapagos Eilanden ook Santiago aandeed. Dit stukje groen was een ruwe diamant waarvan pas in de 19e eeuw door de burgemeester het meest mooie park van de stad werd gemaakt. Omhoogklimmend tot de Torre Mirador waar je een 360 graden uitzicht hebt over het centrum van de stad. Op de achtergrond weer het Andes gebergte in de nevel, evenals Cerro San Christobal. Een mooie plek om even stil te staan, te genieten van het uitzicht en de warme avond zon.

Het volgende genieten is de Zuid-Amerikaanse cocktail: Pisco sour. Een cocktail van pisco, limoen, een vleugje kaneel en opgeklopt eiwit op de top. de perfecte cocktail om in de studentenwijk op een terras van te genieten terwijl de honderden studenten langslopen. Biertjes en nachos samen drinken. Of net zoals wij lekker te snel teut worden van de pisco sour.

José Victorina Lastarria

Mijn all time favoriet. Dit straatje is uniek voor Santiago. Huizen in Engelse en Spaanse stijl. Grote groene bomen en cafés die vaak in warm rode en gele kleuren geschilderd. Er is een vlooienmarkt gaande. Foto’s, schilderijen, tasjes, sierraden, oude boeken, rommel, kitsch beelden er wordt van alles verkocht. Op het hoekje staat en zit een groepje oude heren te bakkeleien. Een hond valt agressief de wielen aan van alle taxi’s die zo nu en dan langs rijden. In het straatje wordt een soort spel gespeeld door de politie en de straatverkopers. Telkens als de politie agent komt aangelopen verdwijnen de kleedjes koopwaar als sneeuw voor de zon. De politie agent wordt opvallend vaak aangesproken door de mensen op straat. Een populaire vent die politieman… We doen ons te goed aan een chocolade taartje met een dikke laag karamel afgemaakt door een hemelse laag merengue. De mensen houden hier van zoete dingen en ze weten ook echt wat lekker is. De rest van de dag een vol(daan) gevoel door deze enorme suikerbom. Een andere dag doen we ons te goed aan een kleine wijnproeverij bij Boca Nariz. Volgens de Lonely Planet hebben zij de beste wijnkaart van Chile. De verwachtingen van onze flights waren hoog, we gingen voor de rode Camernet. Droog, Hout, Kruiden, Amarenas. De kaasplank was uitstekend en zorgde ervoor dat de zoete smaken van de wijn nog beter tot zijn recht komen. Een smaakfestijn aan een klein bistro tafeltje aan mijn ‘lievelingsstraat’ met mijn lief, niet verkeerd!

Café The Clinic

Een combinatie van de Nijmeegse Honigfabriek en het Lux theater. De stamkroeg van de journalisten van het politieke tijdschrift “The Clinic”. Het is stampvol en bestaat uit verschillende ruimtes waar men koffie bier of wijn drinkt. Iedereen druk in de weer, gesprekken die ik in het snelle Spaans niet kan volgen maar me wel nieuwsgierig maken naar de inhoud. Het is een ruwe ongestileerde plek die industrieel overkomt, gevuld met intellectuelen en semi intellectuelen. Dit café zou niet misstaan in Amsterdam, New York, of Nijmegen :). Avondeten in Santiago kan, maar je betaalt er naar Westerse maatstaven (lees: de hoofdprijs). We bestellen een flesje wijn en doen ons te goed aan heerlijke papas fritas en empañadas. Heerlijk! Thuis knagen we nog wel een paar gezonde wortels weg.