Rio, oh prachtig Rio de Janeiro

Het laatste stuk van onze reis in Zuid-Amerika, op weg naar de grote steden van Brazilië. Wederom op bezoek bij een oude studievriendin, Nuria & Harry. Brazilië, een land waarvan we nog niet veel wisten, de Portugese taal vreemd en wrang in de oren klonk en de siliconenbillen-parade de prachtige stranden vulden. We hadden ons voorgenomen de stad snel te ontvluchten naar het tropische paradijs op Ilja Grande. Maar het liep allemaal anders dan gedacht. Eén nacht in Rio werden er zes, we raakten verslingerd aan de mellow en positieve vibe van het strandleven. We genoten van het nightlife op de sfeervol verlichtte straten van deze bruisende stad.

De nacht van de democratie
Tijdens onze eerste nacht in Rio stonden we bovenop het dakterras van ons hotel. Naast het verlichte zwembad, leunend over de balustrade luisterden we naar de geluiden van de stad die aan onze voeten lag. Een zeebries verwarmde onze vermoeide jet-lagged lichamen na een heel beroerde reis vanuit Chili. Het gonsde in de stad van de geluiden van rijdende taxi’s, schelle tv-geluiden, gejuich, muziek en zo nu en dan gelach of geschreeuw op straat. Er heerste een gespannen sfeer in de stad. Deze avond werd er namelijk gestemd over het wel of niet afzetten van Roussef. Roussef was de eerste vrouwelijke president van Brazilië. In 2011 had ze haar populaire voorganger van de arbeiderspartij, Lula da Silva, opgevolgd. Aanvankelijk had ze een groot deel van zijn sociale beleid doorgezet dat miljoenen Brazilianen uit de armoede had gehaald. De economische crisis gooide na 2013 roet in het eten. Roussef kon niet meer tippen aan haar voorganger, ze werd kil en arrogant genoemd en werd beschuldigd van corruptie. Bovendien leek ze niet mee te komen in de mannelijke wereld van achterkamertjespolitiek en kreeg steeds meer tegenstand.

Roussef was door al haar tegenstanders en de media aan de schandpaal genageld voor haar corrupte praktijken en mismanagement. Het Braziliaanse volk zag deze stemming daarom als een stap in de richting van een meer rechtvaardige democratie. Op de straten in Rio voelde je dat men gespannen was. Er liepen mensen voorbij gekleed in de kleuren van het land.  Een meisje kwam skeelerend voorbij met een trots geheven Braziliaanse vlag. Men had de hoop dat er rechtvaardigheid zou komen en hoopten op een betere president en toekomst. Onze hotellobbybediende had er een minder positieve visie op. In niets in dit hele stem proces zag hij een sprankje hoop. Als Roussef wordt weg gestemd, wie volgt haar dan op? Een van haar nog veel corruptere tegenstanders? Het was een bizarre gewaarwording op uit alle ramen om ons heen het geschreeuw van de parlementsleden te horen. Alle parlementariers die stuk voor stuk in schreeuwende emotie voor of tegen Roussef stemden. Soms huilend van woede of verdriet. En een stad en land dat dit bizarre toneelstuk ademloos gadesloeg. Spanning om te snijden.

The girl from Ipanema
Vanaf ons hotel waren we zo op Ipanema beach. De “eerste keer” op het strand. We waren op zoek naar het stereotype beeld van deze Braziliaanse kust vol tanga’s, Braziliaanse rondingen en beachvolleybal. Na een paar honderd wisten we een paar strandstoelen te bemachtigen. We hadden ons net onder een parasolletje geïnstalleerd toen we bemerkten dat we per abuis midden in een kolonie bleke Hollanders waren beland. Grote blonde vrouwen, harde stemmen, grote zonnebrillen en alles-behalve-Braziliaanse billen.

Op het strand van Rio is een goede bilpartij heel wat waard. Je marktwaarde stijgt aanzienlijk als je met een plat buikje en dikke billen over het strand kan paraderen. Van implantaten is men hier dan ook niet vies. Borstimplantaten maar opmerkelijk genoeg ook bilimplantaten zorgen hier voor gevulde bikini’s en stringetjes. Niets geen uitgemergelde Chanel modellen. Ronde, soms net iets te voluptueuze dames vullen het strandbeeld. Heel Ipanema beach is volgebouwd met strandstoelen en parasolletjes. Overdag is het hier snikheet en zonder parasol of iets te drinken houd je het hier geen vijf minuten vol. De kooplui boeren hier dan ook goed. Er worden drankjes, mexicaanse ijsjes, broodjes, bier, water, caipirinha’s, zonnebrillen, sierraden, hoedjes en zelfs gegrilde kaas verkocht. Opvallend genoeg lopen de mannelijke kooplui in t-shirt en lange boxer. De vrouwelijke verkoop-variant gaat gekleed in een bikini/string/amperbroekie. Hoe ronder de billen en borsten, des te meer onzin kan je verkopen op dit stand (bijvoorbeeld geurkaarsen, want wie heeft daar geen behoefte aan op zo’n hete dag in de felle zon?). Maar een diep decollete of een sexy bikini bij een strandverkoopstertje die blijkbaar borst- en bilimplantaten kon veroorloven, doet wonderen. Geurkaarsen betalen hier dus blijkbaar de implantatenrekening. Maar het maakt hier allemaal niet uit, de verkoop loopt als een trein.

Het beeld van het lage licht over Ipanema met de krachtige golven die op het strand breken. De vele mooie mensen die kijken en bekeken worden. Mannen die een balletje magisch hooghouden of elkaar ‘inslaan’ met beachvolleybal. Dit alles tegen de achtergrond van de iconische, prachtige conische bergen zoals Pão de Açúcar en Corcovado. Om uiteindelijk met een koud biertje vanaf de rotsen van Pedra do Arpoador met tientallen andere leeftijdsgenoten de zon te zien zakken over Ipanema.

 

Rio’s nightlife: Rio Scenarium
Na een middag winkelen voor een paar high-heels en een rio-proof jurkje stappen we in de taxi naar het restaurantje van die avond. Tot nog toe hadden we weinig gemerkt van criminaliteit of van toerist-traps of afzetterijen. Toen we echter met deze taxi-driver een wel héél creatieve route naar plek van bestemming reden begon er toch wel een klein alarmbelletje te rinkelen. Kris-kras reed de beste man door de straten. Volgens onze routeplanner had hij totaal anders moeten rijden. Na een elle-lange rit door dubieuze straatjes stonden gelukkig even later weer veilig op straat. We liepen over kinderkopjes naar ons restaurant en genoten daar van een mooi verlicht uitzicht, een hapje en een goede fles wijn. Daarna liepen we door de schaarsverlichte straten het nachtleven van Rio in. Kijken en bekeken worden, vrolijk gelach, iedereen om 0.00 nog uitgebreid aan het dineren en uit iedere straathoek klinkt andere muziek. Wij stonden tussen de jurkjes en naaldhakken voor Rio Scenarium. Dé uitgaansplek van Rio, een monumentaal pand, drie verdiepingen hoog, ingericht met antiek. In het midden was er een mooie ronde balustrade vanwaar je van boven helemaal naar beneden kon kijken. Op iedere verdieping was er livemuziek. De samba klinkt opzwepend op de begane grond, we deinzen op het ritme heen en weer, net as de meeste anderen. Slechts een klein aantal mensen weet de passen van de samba echt goed te bedwingen. Maar met een lekkere capirinha in een ruimte vol gelach en gedans, who cares? Tot in de kleine uurtjes.

De Verlosser

In een rood klassiek treintje rijden we langzaam maar gestaag Corcovado op. Soms bijna vertikaal omhoog. Mooie uitzichten doemen op achter het dichte struikgewas. Na heel wat heen en weer geslinger komen we steeds dichterbij het misschien wel meest bekende standbeeld van de wereld, Cristo Redentor. De Verlosser staat met zijn 30 meter aan lengte met gespreide armen op de top van Cristo Corcovado. Met een kalme blik kijkt hij uit over de stad en de zee onder hem. Staande aan zijn voeten is het spierwitte beeld duizelingwekkend groot. Toeristen krioelen als een nest mieren rond zijn voeten. We blijven net zo lang boven tot de meeste toeristen langzaam zijn weg gedruppeld en maken foto na foto na foto van het uitzicht om ons heen.

São Paolo

De reden om de korte uitstap naar Brazilië te maken was om Nuria, Harry en hun jonge baby Luna te bezoeken. Nuria en Harry die ik nog ken vanuit London die zich in de mega-metropool hebben gesetteld. Met inside informatie, heerlijke wijkjes en barretjes en bijkletsen met Pisco Sour’s. Ieder weekend ging het centrum dicht en waren de hoofdaders van de stad eigendom van bandjes, skeelerende locals en Havaianas-standjes. Een land met 2 prachtige steden die veel indruk op ons hebben gemaakt. Waar we zeker nog terug gaan keren.